Gigi the Dog = Joy – जिजी कुकुर = खुशी – ගිගී නම් සුනඛයා – සතුට

One afternoon in January, 2019 while in Sauraha Nepal my friend Lena Quenard, founder of Association Moey invited me to accompany her along with Lena’s friend Louise Rogerson to an animal hospital in the nearby city of Bharatpur. Louise had brought wheels attached to a harness all the way from the United Kingdom for a dog who was recovering at the HART hospital. The dog, Lena named Gigi had been hit by a car. The injury paralyzed both of Gigi’s back legs. 

My duty was to communicate with Gigi while being fitted with the harness/wheels, asking Gigi if she was comfortable during the process. Lena had started to look for a home for Gigi. HART was only able to keep Gigi housed another week before they were going to euthanize her. HART was not equipped to care for a paralyzed dog. Lena and I were curious if Gigi was okay with leaving Nepal, living in another country. Excited at the opportunity to be of service, and meet new friends, I said yes!

Now, you may think that every dog would jump at the chance to live off the streets but that is not the case. I learned early in my animal and nature communication education that we humans have many assumptions towards animals – The cool thing is we hear the animals love us, humans, regardless, although they would rather all humans learn to communicate with them telepathically for a deeper connection. We also hear every one of us humans has this ability to communicate telepathically.

The car ride to HART was about 40 minutes. This was my first visit to the hospital. We drove up to a small building surrounded by a chain-link fence and gate. The grounds were concrete and dirt with a large tree. I’m guessing the total area about 4,000 square feet. Once through the gate we were greeted by two dogs, another dog stayed hunkered down, wanting solitude in a corner of the property – This street dog was recovering from a very large wound on its back. The wound occurred from a human pouring boiling liquid on the dog. The veterinarian shared that this was not the first time someone abused this dog with hot liquid. When communicating with this dog I found out how the wound occured and why the human who did this act would do such a thing. This dog also wanted me to share with Lena that he was anxious to be released from the hospital, returning to his village and street life. This dog had more to do in his village and did not want to be adopted to another home at this time – In or out of the country. We respected his wishes.

Gigi and her social shelter buddy were very curious and affectionate towards our group. They both loved physical attention and we all showered them with love. I started communicating with Gigi immediately – She told me she was willing to try the wheels and would love to travel to a new home out of the country. The harness with wheels was unpacked, put together then fitted to Gigis small frame. With help from Gigi sharing information on which straps were uncomfortable, more adjustment, then some more adjustment  – Lena and Louise gave Gigi the encouragement and support to start walking with her new wheels within an hour of our arrival!

Lena was successful in traveling to Kathmandu to look for a shelter for Gigi to live in until a new home was found for her. Gigi waited out her time at Animal Nepal, a shelter in Chobar, an area close to where I stay when traveling to Kathmandu. This association was serindipodious in homing an elderly blind street dog I met while helping a street cow in Kathmandu which you can read about here.

We are happy to report that after many months and a near death experience with distemper, Gigi was flown in July to her new home with Jack and Viv Lanting in Thailand!

From fundraising to traveling with Gigi by car for 10 hours to Chobar, going through the customs process then flying with Gigi to Thailand – All along this journey, Lena communicated with Gigi making sure Gigi approved of every single step in this seven month process.   

At the bottom of this post check out the video of Gigi running with her new pack in Thailand!

If you’d like to learn about or donate to HART or Animal Nepal here are the links. https://www.hartnepal.org  https://www.animalnepal.org.np/

Photos starting at the Top, Left to Right:
Me, Gigi and her social shelter companion.
Louise Rogerson with Gigi.
Lena Quenard with Gigi.
HART Veterinarian.
HART signage Bharatpur Nepal.
Gigi with her shelter companion.
Gigi at Animal Nepal in Chobar.
Animal Nepal signage Chobar.
Gigi, Jack Lanting, Lena Quenard in Thailand.

२०१९ जनवरी को एकदिन, सौरहा, नेपाल मा मेरो मित्र लिना कुइनार्ड (असोसिएसन मोएको संस्थापक)ले भरतपुर नजिकैको एउटा पशु अस्पातलमा उस्को साथी लुइस रोजरसनसँगै आउन निम्तो दियो। लुइसले युनाइटेड किंगडमबाट हार्ट अस्पतालमा पुन: प्राप्ति भइरहेको कुकुर लाई पांग्रा जोडिएको साज ल्यएदिएको थियो। लीनाले  कुकुरको नाम जिजी राखिदिएको थियो। कारको ठक्कर बाट जिजीको दुबै खुट्टा चल्न नसक्ने भएको थियो। 

जिजीलाई दोहन/ पांग्रामा फिट गरेसके पछी मेरो कर्तव्य उसँग संचार गरेर उस्को सहजताको प्रक्रिया लिनु पर्ने। लीना ले जिजी को लागि घर खोजी रहेको थियो। हार्टले केवल जिजीलाई इच्छामृत्यु दिनु भन्दा अघि अर्को हप्ता सम्म मात्र राख्न सक्षम भएको बताए। हार्ट पक्षाघात भएको कुकुरको हेरचाह गर्न सुसज्जित थिएन। लीना र म जिज्ञासु थियौं कि जिजी नेपाल छोडेर अर्को देशमा बस्न रुचाउछ कि रुचाउदैन भनेर।  सेवाको हुन पाउँदा रमाईलो भयो र नयाँ साथीहरूलाई भेटें, मैले भनें हो! सेवा को अवसर र नयाँ साथी हरु भेट्न पाउने सोचेर उत्साहित हुँदै उस्को प्रस्ताव स्वीकार गरे। 

अब, तपाइँ सोच्न सक्नुहुन्छ कि हरेक कुकुरले सडकमा बस्न पाउने मौकामा उफ्रने छ तर त्यो त्यस्तो छैन। मैले मेरो पशु र प्रकृति संचार शिक्षाको प्रारम्भमा सिकेको थिए कि हामी मानिसहरूको जनावरहरू प्रति धेरै धारणा छ-राम्रो कुरा के हो भने, हामी सुन्छौं कि जनावरहरूले हामीलाई माया गर्छन्, मानवहरू, उनीहरू जेसुकै गर्न सक्छन्, यद्यपि ती सबै मानिसहरूले टेलिपेथिक रूपमा  उनीहरूसँग गहन सम्बन्ध बनाउन कुराकानी गर्न सिक्नेछन्। हामीले यो नि सुनेको कि सबै मानिसहरूसँग टेलिपेथिक रूपमा कुराकानी गर्ने क्षमता हुन्छ। 

कारको सवारीबाट हार्ट पुग्न लगभग ४० मिनेट लाग्यो. यो अस्पतालमा मेरो पहिलो भ्रमण थियो। हामी चेन-लिंक बार र गेटले घेरिएको सानो घरमा अैपुग्यौ। मैदानहरू ठूलो रूखको साथमा ठोस र फोहोर थिए।त्यहाको मैदान सिमेन्टले पक्का गरेको थियो भने ठूलो रूखको पातहरु खसेर भुइ फोहोर भएको थियो। मेरो अनुमानमा त्यो जग्गको कूल क्षेत्र ४००० वर्ग फुट होला। गते भित्र पाइला टेक्न साथ हामी लाई दुइटा कुकुर हरु ले स्वागत गरे, अर्को कुकुर भने चै एउटा कुनामा एक्लै बसिरहेको थियो- त्यो कुकुर आफ्नो पछाडि भएको ठूलो घाउबाट निको हुँदै बसेरहेथ्यो। त्यो घाऊ एउटा मान्छेले तातो पानी खनैदिएर भएको थियो। पशुचिकित्सकले साझा गर्‍यो कि यो पहिलो पटक थिएन जब कसैले यो कुकुरलाई तातो तरल पदार्थले दुर्व्यवहार गरेको। यो कुकुरसँग संचार गर्दा मैले थाहा पाए कि घाउ कसरी भयो र किन त्यो मानिसले यस्तो व्यवहार गरेको भनेर। यस कुकुरले पनि त्यो अस्पतालबाट मुक्त भएर  आफ्नो गाउँ र सडक जीवनमा फर्किन उत्सुक भएको मलाई लीनासँग बाँड्न चाहयो। यस कुकुरले आफ्नो गाउँमा धेरै कुरा गर्नुपर्ने र यस समयमा अर्कै घरमा- देशमा वा देश बाहिर अंगीकरण हुन नचहेको बतायो। हामीले उसको निर्णयलाई सम्मान गर्‍यौं. 

जिजी र सामाजिक आश्रयको उस्को साथी हाम्रो समूह प्रति धेरै जिज्ञासु र भवदायिक थिए। उनीहरू दुवैले शारीरिक ध्यान मन पराउँथे र हामी सबैले उनीहरूलाई मायाले बहेयौं। मैले तुरुन्तै जिजिसँग संचार गर्न सुरु गरें – उनले मलाई बताइन कि उनी पांग्राको प्रयोग गर्न र देश बाहिर नयाँ घरमा यात्रा गर्न तयार छिन। पांग्राको साथ दोहन खोलेर सँगै राखियो त्यसपछि जिजीको शरीर मा सानो फ्रेम लगाएर फिट गरियो। गिगीको सहयोगमा जानकारी साझा गरेर उस्को शरीरमा पट्टिहरू कत्तिको असुविधाजनक छ, त्यै अनुसार शाहअजता पूर्ण मिलाउने काम गरियो- लेना र लुइसले जिजीलाई हाम्रो आगमनको एक घण्टामै उनको नयाँ पांग्रामा हिंड्न प्रोत्साहन र समर्थन दिए!

जबसम्म जिजीको लागि नयाँ घर नभेट्ने समय सम्म को लागि लीना जिजीको लागि आश्रय खोज्न काठमाडौं यात्रामा सफल भएकी थिइनन् । जिजिले म बसेको ठाउँ नजिकको चोबरमा रहेको एनिमल नेपालमा शरण लिएर आफ्नो समय पर्खीरहेकी थिई। काठमाडौंमा एउटा सडक गाईलाई मद्दत गर्दा मैले भेटेको वृद्ध अन्धा सडक कुकुरलाई हेरचाह गर्न यो संस्था सफल भएको थियो जुन तपाईं यहाँ पढ्न सक्नुहुन्छ. 

हामी यो खबर गर्न पाउँदा निकै खुसी छौं कि धेरै महिना र डिस्टेम्परको कारणले झन्डै मृत्युको अनुभव पस्चत जिजीलाई जुलाईमा थाइल्याण्डमा ज्याक र भिभ ल्यान्टिंग भएको घर लगियो!

कोष सन्कलन गरेर  १० घण्टा गाडीमार्फत चोबरसम्म यात्रा गरी, भन्सार प्रक्रियामा जाँदा र जिजीसँग थाईल्यान्डको लागि उडान गर्दै – यस यात्रामा, लीनाले जिजीसँग संचार गरेर यस सात महिनामा भित्रको प्रत्येक चाललाई जिजीले स्वीकृत गरेको बतायो।

थाईल्याण्डमा उसको नयाँ साथीहरु सँग दगुरेको भिडियो यस पोष्टको तल हेर्नु होला !

यदि तपाईं हार्ट वा एनिमल नेपालको बारे मा जान्न या दान गर्न चाहनुहुन्छ भने तल दिएका लिंकहरू हेर्न सक्नु हुनेछ। https://www.hartnepal.org  https://www.animalnepal.org.np/

शीर्षमा सुरू हुने फोटोहरू, बाँयादेखि दायाँ
म, जिजी र उनको सामाजिक आश्रयको साथी।
लुइस रोजरसन जिजीसँग।
जिजीसँग। लीना कुएनर्ड्।
हार्टको पशुचिकित्सक 
हार्टको साइन बोर्ड भरतपुर नेपाल।
जिजी आफ्नो आश्रयको साथी संग।
जिजी चोबरको एनिमल नेपालमा।
एनिमल नेपाल साइन बोर्ड चोबर।जिजी, ज्याक ल्यन्टिङ र लीना कुएनर्ड् थाईल्याण्डमा।

2019 ජනවාරි මාසයේ එක සැන්දෑවක නේපාලයේ සෞරහා නගරයේ සිටින මාගේ මිතුරිය වන ලෙනා ක්වෙනාඩ් මෝයි සංගමයේ නිර්මාතෘවරියගේ  මිතුරියක් වන ලුයිස් රොජර්සන් සමග ඒ ආසන්නයේ පිහිටි භාරත්පූර් නගරයේ සත්ව රෝහලකට යාමට ඇයත් සමග සම්භන්ධ වන ලෙස මා හට  ආරාධනා කලාය.ලුයිස් විසින් එක්සත් ජනපදයේ සිට හාට් රෝහලේ ප්‍රථිකාර ලබමින් දැනට සුව අතට හැරෙමින් සිටින  සුනඛයින් වෙනුවෙන් පටි සහිත රෝද පුටු එවනු ලැබුවා.කාර් රථයක ගැටුනු සුනඛයෙක් හට ලෙනා විසින් ගිගී ලෙස නම් තබා තිබූ අතර එම අනතුර හේතුවෙන් සුනඛයාගේ පිටුපස පාද දෙකම අංශභාග තත්වයට පත්ව තිබුනා.

මාගේ රාජකාරිය වූයේ ගිගී සමග සංනිවේදනය කරමින් සෑමවිටම අවශ්‍ය පරිදි රෝද පුටුවේ පටි තද කොට ගමන් කිරීමට පහසු ආකාරයට සුව පහසුවෙන් යථා තත්වයට පත්වෙනවාදැයි පරීක්ෂා කර බැලීමටයි.ගිගී සදහා නිවසක් සෙවීම ලෙනා විසින් ආරම්භ කලා.හාට් නිවස්නයේ තබා ගැනීමට හැකියාව ලැබුනේ ඔවුන් විසින් ඇය මරා දැමීමට සතියකට පෙරාතුවයි.අංශභාග වූ සුනඛයන් බලා ගැනීම සදහා පහසුකම් හාට් නිවාසයේ තිබුනේ නැත.මටත් ලෙනාටත් නේපාලයෙන් වෙනත් රටකට ගිගී රැගෙන යාම නිවැරදි වේ දැයි කුතුහලයක් ඇති විය.නව මිතුරන් හමුවීමටත් සේවය ලබා දීමට ඇති කැමැත්තත් නිසා මා එය නිවැරදි යැයි පැවසුවා.

සෑම සුනඛයෙකුම මාර්ගවලින් ඉවතට පැන ජීවත් වීමට අවස්ථාවක් ලැබේ යැයි දැං ඔබ සිතුවත් එය එසේ නොවේ.සත්ව සහ සොභාදම් සංනිවේදනය පිළිබද අධ්‍යනයේදී මිනිසුන් ලෙස සතුන් හට උපකල්පනය කල හැකි බොහෝ දෑ ඇති බව ඉගෙන ගත්තෙමි – අපට අසන්නට ලැබුණු මිහිරිම පුවත වූයේ සත්වයින් අප හට දක්වන සෙනෙහසයි.ඉතා ප්‍රබල සම්භධතාවයක් සදහා සතුන්ට වඩා මිනිසුන් වන අප ටෙලිපති මාධ්‍යයෙන් සංනිවේදනය කිරීමට ඉගෙන ගත යුතුයි.

කාර් රථයෙන් අපට හාට් නිවස වෙත ලගා වීම සදහා මිනිත්තු 40 ක් පමණ ගත විය.මා මෙම රෝහල වෙත යන  පළමු අවස්ථාව මෙය වේ.දම්වැල් ගේට්ටුවකින් වටවූ  ඉතා කුඩා ගොඩනැගිල්ලක් වෙත අප ඇතුලු වූයෙමු.විශාල ගසක් ඇති කොන්ක්‍රීට් ඇතිරූ අපිරිසිදු  බිමක් එහි වූ අතර වර්ග අඩි 4000 ක ප්‍රමාණයේ ඉඩක් ඇති බව මට අනුමාන කල හැක.අප ගේට්ටුවෙන් ඇතුලු වන අවස්ථාවේ සුනඛයින් දෙදෙනෙකු විසින් අප පිළිගනු ලැබුවා.තවත් සුනඛයෙකු කූඩු කර තිබුනු අතර එම සතා ඉඩමේ කෙලවරක හුදෙකලා  වී සිටියේය – මෙම වීදි සුනඛයාගේ පිටේ තිබූ විශාල තුවාලයක්  සුව අතට හැරෙමින් තිබුනි.එය මිනිසෙකු විසින් උනු කරන ලද යම් දියරයක් පිට ප්‍රදේශයට දැමීමෙන් ඇති වූ තුවාලයකි.පශු වෛද්‍යවරයා විසින් තහවුරු කරනු ලැබුවේ මෙම සුනඛයාට හිංසාවක් ලෙස මෙවැනි තත්වයක් ඇතිවූ පළමු අවස්ථාව මෙය නොවන බවයි.මෙම සුනඛයා සමග පැවති සංවාදයේදී  කොහොමද තුවාලය සිදු උනේ සහ මිනිසුන් මෙවැනි ක්‍රියාවක් සිදු කලේ කුමක් සදහාද යන්න මට සොයා ගත හැකි උනා.මෙම සුනඛයා යම් කණස්සල්ලකින් පසු වූ අතර රෝහලෙන් නික්ම යාමටත්,නැවතත් ගමට ගොස්  වීදි ජීවිතය ගත කිරීමට අවශ්‍ය බවත් මා හරහා ලෙනා හට දන්වන ලෙස පැවසීය. මෙම සුනඛයා හට ගමේදී තව බොහෝ දේ කිරීමට අවශ්‍ය වුවත් රටින් පිට හෝ රට ඇතුලත තවත් නිවසක හැදී වැඩෙන්නට මේ මොහොතේ අවශ්‍ය වූයේ නැත  – ඔහුගේ සිතුවිලි වලට අප ගරු කලා.

ගිගී සහ එක වහලය යට සිටින සගයා අප කණ්ඩායම දෙස මහත් සෙනෙහසින් සහ කුතුහලයෙන් යුතුව බලා සිටියා.මෙම සුනඛයන් දෙදෙනාට ක්‍රියාවෙන්ම අවධානය යොමු කිරීම සම්භන්ධයෙන් ඔවුන් තෘප්තිමත්ව සිටි අතර අපගේ ආදරය ඔවුන් හට ලබා දුන්නෙමු.මම විගසින් ගිගී සමග සංනිවේදනය ආරම්භ කලා – ඇය  රෝදපුටුව භාවිතා කිරීමට උත්සහයක යෙදෙමින් වෙනත් රටක නව නිවසක් වෙත යාමට කැමැත්තෙන් පසුවන බව මා සමග පවසා සිටියා.පටි සහිත රෝද පුටුව ගිගී සමග එකට තබා වෙන් කරනු ලැබුවා.ගිගීගේ සහය ඇතුව ඇයට අපහසුවන පටි මොනවාද,ගැලපෙන්නේ කුමණ පටිද යන තොරතුරු ලබා ගත්තෙමු – අප පැමිණ පැයක් ඇතුලත නව රෝද පුටුව සහිතව ගිගීට ඇවිදීම සදහා ලෙනා සහ ලුයිස් විසින් දිරි ගන්වමින් ඇයට අවශ්‍ය සහය ලබා දුන්හ!

ගිගී හට කත්මන්දු නුවරින් නිවසක් සොයා ගැනීමේදී ලෙනා ගේ ගමන සාර්ථක වූ අතර නව නිවසක් සොයා ගන්නා තුරුත් නේපාලයේ සත්ව කාලය පැමිණෙන තුරුත් ඉන් පිටත රැදී සිටීමට සිදු උනා.මා කත්මණ්දු නුවරට ගමන් කරන විට ඊට ආසන්නව නවාතැන් ගන්නා ස්ථානයක් වන චෝබාර් හී එම නිවස පිහිටා ඇත.කත්මණ්දු නගරයේ වීදි එළදෙනෙකුට උදව් කරමින් සිටියදී මට හමු වූ වයෝවෘද්ධ අන්ධ වීදි සුනඛයෙකු මෙම සංගමයට නිවසේදිම හුරුපුරුදු විය.එය ඔබට මෙතනින් කියවිය හැක.

 මාස ගණනාවකට සහ  අවුල් සහගත මරණාසන්න අත්දැකීමක් ලැබීමෙන් පසු ජූලි මාසයේදී තායිලන්තයේ ජැක් සහ විව් ලැන්ටින් සමග ගිගී ඇගේ නව නිවාසය වෙත පියාසර කල බව වාර්තා කිරීමට හැකි වීම පිළිබදව අප සතුටු වෙමු!

 අරමුදල් රැස්කිරීමේ සිට චෝබාර් වෙත පැය 10 ක් ගිගී සමග මෝටර් රථයෙන් ගමන් කිරීම,රේගු ක්‍රියාවලිය හරහා ගිගී රැගෙන තායිලන්තයට පියාසර කිරීම දක්වා – මේ ගමන පුරාවට ලෙනා සමග සංනිවේදනය කලේ මෙම මාස හතේ ක්‍රියාවලියේ සෑම පියවරක්ම ගිගීගේ අනුමැතිය ඇතිව කරන බවට සහතික වීමෙන් අනතුරුවයි.

මෙම සටහනේ අවසානයේදී වීඩියෝ දර්ශන මගින් ගිගී ඇගේ අමතර කට්ටලය සහිතව තායිලන්තයේදී  හැසිරෙන ආකාරය ඔබට  දැක බලා ගත හැකියි!

ඔබට ඉගෙනගැනීමට, අධාර ලබා දීමට, හාට් රෝහල සමග සම්භන්ද වීමට  හෝ නේපාලයේ සතුන් ගැන දැන ගැනීමටත් උනන්දුවක් ඇත්නම් මෙතනින් සම්භන්ධ වන්න.

ඉහළ සිට ඡායාරූප ආරම්භය,වමේ සිට දකුණට:

මම,ගිගී සහ ඇගේ නිවස්නේ සමාජ සගයා.

ගිගී සමග ලුයිස් රොජර්සන්.

ගිගී සමග ලෙනා ක්වෙනාඩ්.

හාට් නිවාසයේ පශු වෛද්‍යවරයා.

හාට් නිවාසයේ සංඥාකරු භාරත්පුර නේපාලය.

ගිගී ඇගේ නවාතැන් සහකාරිය සමගින්.

නේපාලයේ චෝබා හී සත්වයා සමග ගිගී.

නේපාලයේ චෝබා හී සත්ව සංඥාකරු.

ගිගී,ජැක් ලැන්ටින්ග්,ලෙනා ක්වෙනාඩ් තායිලන්තය.